Opruimen

.*^`~#!.. Niet mijn sterkste kant. Wel heel fijn om te doen; als je eenmaal bezig bent. Bij mij kost dit tijd. Tijd om afscheid te nemen. Er komen dingen tevoorschijn waarvan ik niet wist dat ik ze nog had. Die zet ik even apart in de gang, alvast bij de voordeur. Om ze na een tijdje gemakkelijk weg te kunnen gooien. Of om soms weer terug te zetten waar ik ze gevonden had. Om ze vervolgens een paar dagen of weken later, toch ineens weg te gooien.

Vandaag kwam ik een papieren servertje tegen uit april 2016. Er stonden losse woorden en kleine zinnetjes op geschreven. Wat ik toen opschreef als ik weer eens wakker werd uit een droom, of door de geluiden die in mijn hoofd raasden. Ik hoorde vervelende en nare geluiden. Van gezoem, gesidder, pieptonen als stekende naalden en messen. De spoorwegbellen, kerkklokken… Direct na de Sudden Deafness aan mijn linker oor kreeg ik ze. Mijn hoofd leek op een reuze-bol. Een groot space-hoofd waar ongelooflijk veel in gebeurde. Toen had ik standaard papieren servetjes naast mijn bed liggen. Tranendoekjes. En waarop ik schreef wat in mij opkwam. Wat ik kwijt moest:

“…aan zus verteld; huilen
Dat gesidder houdt maar niet op
Stop die bellen; dat geklingel. Ik wordt er gek van!
De fik staat in mijn oren, in alle twee.
Het houdt niet op. Ik wil dit niet. moe. moe. Wat moet ik doen, ik weet het niet meer. het houdt maar niet op…”

Ik werd er vandaag weer emotioneel van en bijna had ik weer een tranendoekje nodig. Bijna, want het gaat emotioneel gelukkig steeds beter me.

Ik heb het servertje weggegooid. De volgende dag al. Dat was goed. En nu, weer een dag later, wil ik het toch ineens opschrijven. Er stond nog meer op, maar dat weet ik niet meer. Waarschijnlijk is dat wel goed, omdat ik door moet met mijn leven en niet kan blijven hangen in die periode van stress en angst. Angst voor wat er nog meer kapot kan gaan. Welke zenuw is de volgende die verwoest wordt; mijn oog? mijn andere oor? Nee, als ik zo ga denken, kan ik niks meer en raak ik verlamd.

Dit servetje heeft toen een paar weken naast mijn bed gelegen. Ik heb hem ruim 3 jaar bewaard en nu weggegooid. Nu is het tijd om door te gaan (shit, weer emotie) en op te ruimen. De volgende stap te nemen, want ik ga samenwonen! Op mijn 50-ste (weer emotie, inclusief brede lach). Met een schat van een man! Opruimen en ruimte maken voor dit nieuwe avontuur.